Dag 18 – New York – Brussel

En dan is dit de laatste blog van onze avonturen in Noord Oost Amerika. We hebben nog één keer heerlijk gegeten bij Zabar’s en zijn daarna naar nog de laatste locatie in New York die nog op het lijstje stond gegaan, DUMBO. Dit is een afkorting voor Down Under Manhattan Bridge Overpass en staat voor, zoals je begrijpt, de lokatie onder de Manhattan Bridge, maar dan aan Brooklyn zijde. In New York werkt men veel met afkortingen waar het wijk aanduidingen aangaat, zo staat SoHo voor South of Houston Street en TriBeCa voor Triangle Below Canal Street. Maar goed, Dumbo dus. Dit is een plaats waarvandaan je weer een prachtig zicht hebt op de Skyline van New York, maar ook op de Brooklyn Bridge. Dus weer een flink aantal foto’s geschoten en daarna met de metro op weg naar Times Square voor een laatste keer. Nog eenmaal de dynamiek van de stad in ons opnemen en ook nog de laatste souvenirs aangeschaft. En!, nog een keer heerlijk geluncht met een lekkere Rucola salade bij het Hard Rock Café op Times Square.
Daarna richting hotel waar we de koffers hebben opgehaald en met de metro en trein richting Newark International Airport zijn gegaan voor de vlucht naar Brussel. Alles, van inchecken en bagage drop off tot aan het boarden ging zeer voorspoedig, al kwam Margreet, op de terugweg van Starbucks, met twee koffie in de handen, nog wel terecht in een scene bij de check-ins waar ineens alles werd afgezet en heel veel geüniformeerde mannen en vrouwen opdoken omdat er een “incident” plaatsvond. Maar na een kleine tien minuten was dat ook weer gesust en mocht ze doorlopen. Maar helaas toen we in het vliegtuig zaten bleken er een achttal machines voor onze neus bij de startbaan te staan en vertrokken we uiteindelijk bijna 40 minuten later dan gepland. De vlucht zelf was verder prima en om acht uur ’s morgens stonden we aan de bagageband om onze koffers op te halen. Daarna met de shuttle naar het van der Valk hotel om de auto op te halen en richting Sint Annen. Onderweg bij Hajé in Almere nog even aan voor een uitsmijter en om plusminus één uur waren we thuis. Daar zijn we linea recta ons bed in gedoken om een drietal uurtjes te slapen en dat heeft ons weer veel goed gedaan.

Ik hoop dat jullie hebben genoten van onze avonturen. Wij in elk geval wel, en het opschrijven en uitzoeken van de foto’s en clips was ook zeer leuk om te doen.
En nu maar hopen dat, mocht je de nog te maken film zien, je niet zult zeggen, ik vond het boek beter 😉

De clip van de dag is:
Askay Brothers – Naagns beter as thoes

 

Dag 17 – New York

Men zegt wel eens, het lekkerste tot het laatste bewaren. Als dat zo is hebben we vandaag figuurlijk een Michelin 3 sterren menu gehad. Na het ontbijt bij Zabar’s zijn we met de metro naar Battery Park, de zuidrand van Manhattan, gegaan. Hiervandaan vertrekt de boot die ons naar Liberty – en Ellis Island bracht. Zoals je waarschijnlijk al begrijpt staat het vrijheidsbeeld op Liberty Island. Dit eiland is vrij toegankelijk alleen is er maar één maatschappij die er aan mag leggen en die vragen wel geld om je er heen te brengen. Dus iedereen die er $15,00 voor over heeft, kan naar Liberty Island. Iedereen die vervolgens ook nog eens 3 dollar bij wil betalen mag omhoog naar de Pedestal. Dit is de voet van  het beeld, maar als je in het beeld zelf naar de Crown toe wil moet je zeer ruim van te voren tickets hiervoor reserveren want per uur mogen er slechts 10 personen omhoog. En dat hadden we dus gedaan. Een absoluut onvergetelijke ervaring, de eerste van de dag. Vervolgens hebben we uiteraard nog op het eiland zelf rond gelopen voor de nodige foto’s.
Daarna zijn we met dezelfde maatschappij over gestoken naar Ellis Island, hier kwamen tot in de jaren vijftig alle personen aan die Amerika in wilden, er is een prachtige tentoonstelling over gemaakt. Daarna met de boot weer naar Battery Park en daarvandaan lopend naar One World Observatory voor een blik over New York vanaf de 100ste verdieping. Maar eerst even lunchen. Zoals al eerder verteld is er een lokale koffieketen die Caffé Bene heet,  deze zit ook vlak bij de One World Observatory en daar hebben we een lunch gehad. Toen Bene vertelde dat ie Bene heette, ondersteund door z’n ID kaart kreeg ie van de serveerster een gratis glas met logo.
Vervolgens dus omhoog in One World Observatory, doch alvorens we dat deden nog een bezoek aan Ground Zero, daar wordt je vanzelf zeer stil van, zo indrukwekkend als dat is. De trip omhoog in OWO is een ervaring op zich. In de lift omhoog wordt je al onthaalt op een filmpje die de ontwikkeling van Manhattan van 1500 tot nu voorstelt, vervolgens wordt je verzameld bij een grote videowall waar een filmpje over New York wordt afgespeeld en aan het eind van dat filmpje gaat de wall omhoog en krijg je een eerste beeld op Manhattan van plusminus 380 meter hoogte. Daarna mag je zelf rustig rondlopen en 360° rondkijken en foto’s maken. In de tussentijd tussen de lunch en Ground Zero hadden we ook nog tickets gehaald voor de 9/11 Memorial, welke is gebouwd op de restanten van de beide torens, voor de half vier entree. Ook deze Memorial is zeer indrukwekkend. Verder zijn we nog even op zoek geweest naar de plek waar de Fransman Jules Naudet de eerste opnames maakte van het eerste vliegtuig dat de South Tower invloog. De laatste foto is op die plek. Uiteindelijk zijn we beiden met zéér zere voeten weer richting hotel gegaan om de koffers alvast iets te reorganiseren.
De clip van de dag is:
Lou Reed – Walk on the wild side

Dag 16 – New York

Deze dag zijn we rustig gestart, want er stonden heel wat highlights op het program om te bezoeken. Rond een uur of tien hebben we de metro opgezocht om richting onze eerste stop te gaan. Dit was de zogenaamde High Line. Tot halverwege de jaren negentig was dit een spoorlijn waar ‘ s nachts vrachttreinen reden.  Op initiatief van omwonenden werd de sloop van deze spoorlijn voorkomen en is er een openbaar park van gemaakt. Je loopt dus nu op een 20 meter hoge promenade door de wijk, deze heet trouwens het Meatpacking District. Vroeger waren hier veel slachthuizen. Mocht je de serie ‘ Sex and the City ‘ wel eens hebben gezien, moet je dit gebied bekend voorkomen. De dames kwamen hier veelvuldig shoppen en uitgaan. Daarna hebben we de metro genomen naar Brooklyn, en zijn teruggelopen via de Brooklyn Bridge. De brug is 1825 meter lang en het is een wirwar van voetgangers en fietsers. We hadden eerst nog het plan een fiets te huren en per fiets de oversteek te maken, maar we zijn blij dat we dat niet gedaan hebben, van fietsen zou weinig terecht gekomen zijn, dat werd dan wandelen met de fiets aan de hand…… Eenmaal aan de andere kant liepen we het financiële district, of te wel, Wall Street, binnen.  De foto met de woest ogende bronzen stier is de ‘ Charging Bull ‘. Een kado voor de inwoners van New York, inmiddels staat er ook een kleinere replica op het Beursplein in Amsterdam. Vervolgens zijn we weer in de metro gestapt voor een lange rit naar Coney Island. Zo’n 50 jaar geleden was dit the place to be voor de New Yorkers in de weekenden. Een kilometers lang zandstrand en een pretpark zorgden toen (en nu toch ook nog wel, gezien de drukte) voor vertier en ontspanning. Na een rondje over het park en een hotdog bij Nathan’s, naar verluid de eerste die hotdogs serveerde, en in elk geval de lokatie waar jaarlijks op 4 juli de hotdog eet wedstrijd wordt gehouden. Bene wilde wel inschrijven, hij dacht dat 10 stuks in 69 minuten wel moest lukken, maar dat bleek andersom te zijn. Na deze hotdog zijn we weer op de metro gestapt en na een rit van een uur uitgestapt bij Central Park, ter hoogte van Strawberry Fields. Hier vlakbij  werd in 1980 John Lennon doodgeschoten. Deze plek wordt als een soort van bedevaartsoord gebruikt voor Beatlesfans.
Na deze mooie dag met vele kilometers in de metro en te voet, hebben we onderweg terug naar het hotel nog lekker gegeten en gaan we ons opmaken voor de dag van morgen, het bezoek aan het Vrijheidsbeeld en de One World Observatory.
Toen Margreet nog even naar beneden ging om een sigaretje te roken stond iedereen op straat en naar boven te kijken, naar de maansverduistering bleek. Daar ook maar snel een foto van gemaakt.
De clip van de dag is:
Acda en de Munnik – Laat me slapen

Dag 15 – New York

Vandaag hebben we veel verschillende bekende gebouwen enof parken in New York bezocht en bekeken, zoals bijvoorbeeld het Flatiron Building, Waldorf-Astoria hotel maar ook Macy’s. Voor een beeld van Macy’s denk aan V&D maar dan in een gebouw zo groot als de Herestraat in Groningen, en dan negen keer op elkaar gestapeld. Dan kom je een beetje in de buurt van deze shop.
We kwamen onderweg ook nog een pand tegen van de lokale koffieketen Caffé Bene, tsja, dan moet je wel ff een foto maken uiteraard.
Ook Grand Central Terminal stond op de lijst. Onderweg hebben we uiteraard ook nog een hotdog en een chilidog gegeten.
Rond half drie was er de keuze om de High Line te doen of om bij Yankee Stadium te gaan kijken. Het werd Yankee Stadium, en onderweg viel ons al op dat het druk was in de metro, bleek dat er een match werd gespeeld om vier uur. Hebben we toch maar tickets gekocht en hebben we een paar innings bekeken.
De clip van de dag is:
Grandmaster Flash – the Message

Dag 14 – Jersey City – New York

Na een luxe overnachting in het Doubletree Suites Hotel in New Jersey hebben we de koffers gepakt en zijn we de Hudson met de metro over gestoken. Na een overstap van 33th naar 34th St. stapten we uit op plusminus 300 mtr. van het Riverside Tower hotel in Upperside West. We hebben daar een suite maar stel je er niet te veel van voor, een ruimte waar net een eenpersoonsbed en een tafel in past en een ruimte waar een tweepersoonsbed in past met daar tussen een gangetje waar de douche en het toilet in staan, maar alles is er en voor het bedrag is het meer dan je mag verwachten.
We konden zelfs al gelijk om 11 uur inchecken dus hebben we de koffers naar boven gebracht en zijn vervolgens naar Central Park gelopen. Vanwege de paus en een groot muziek festival morgen zijn er veel security maatregelen. We zijn daarom naar het Reservoir gegaan en daar omheen gelopen. Daar was niets te merken van de drukte. Vervolgens hebben we de metro naar de zuidpunt genomen en zijn daar op de gratis Staten Island Ferry gestapt. Deze vaart op redelijke afstand bij het Vrijheidsbeeld langs en is, omdat het gratis is een veel gedaan uitje door elke toerist. Na een Caffe Mocca en een Pumpkin Spice Frappucino bij de Starbucks zijn we naar Times Square gegaan om ons te vergapen aan het geluid en licht dat hier 24-7 doorgaat. We zijn doorgelopen naar het Rockefeller Center om kaartjes voor de Top of the Rock te halen en konden ze krijgen voor de 19:05 uur sessie. Eerst nog ff rustig wat gegeten, en na het Steakhouse van gisteren, waar, als we hadden gewild een steak van $105,00  (nee, geen typefout) konden bestellen, gelukkig hadden ze ook een heerlijke lambsrack voor $32,00, was de Philly Cheesesteak en het broodje hamburger weer een mooie rechttrekking van het budget.
Daarna dus omhoog bij de TotR en het moet gezegd, een prachtige ervaring. Nogmaals langs Times Square voor een avondsessie en vervolgens naar het hotel voor hopenlijk een wederom goede nacht. Het ontbijt voor de komende dagen is ook geregeld. Op nog geen 100 meter vind je Zabar’s, een broodjeszaak annex supermarkt met heerlijke koffie en een ruime keuze aan broodjes, dat komt dus wel goed. Voor wie denkt, hé dat klinkt bekend, Bazars in Groningen is ervan afgeleid.
De clip van de dag is:
Frank Sinatra – New York, New York

 

Dag 13 – Peekskills – Jersey City

Na de dagelijkse ochtendrituelen zijn we in de auto gestapt voor de laatste stop alvorens we de auto weer in gaan leveren, West Point Military Academy. We hebben daar een één uur durende rondleiding genomen en dit was zeer interessant. We werden rond gereden over het terrein beginnend bij het Buffalo Soldier field, opgedragen aan de indianen die van het begin af aan de cadetten leerden paardrijden op de academy en ook meevochten in de onafhankelijkheidsoorlog.  En we kregen uitleg over de bekendste, maar ook onbekende, generaals die hun opleiding daar hebben gehad, en ook wat een cadet moet doorstaan voor hij de vier jaar durende opleiding heeft voltooid. Zo mag hijzij in het eerste jaar van de opleiding alleen praten als er tegen hemhaar wordt gesproken, en dan nog alleen antwoorden met Yes Sir/Ma’am, No Sir/Ma’am of I did not understand you Sir/Ma’am. Er is ook een museum en daar ligt onder andere een replica van het omhulsel van “Fat Man”, de atoombom op Hiroshima. Hierna zijn we naar ons een na laatste hotel gegaan in Jersey City, New Jersey om de koffers heen te brengen en vervolgens de auto naar de verhuurder op Newark Airport. Hij heeft ons in totaal1962 mile, dat is 3157,53 kilometer, door werkelijk prachtig New England gebracht en was een heerlijke auto om te rijden. Vanaf Newark zijn we met de trein/metro vervolgens naar het hotel gegaan. We zijn blij dat we dit, en ook het volgende, alvast gereserveerd hadden, door het bezoek van de paus morgen aan New York kost de goedkoopste hotelkamer, in een twee sterren hotel, momenteel rond de 300 dollar per nacht.
We zijn nog wel even naar een vlakbij het hotel gelegen pier die in de Hudson rivier ligt, gelopen om foto’s van New York bij dag en avondlicht te nemen.
De clip van de dag is:
Bob Marley – Buffalo Soldier

Dag 12 – Albany – Peekskills

Omdat we gisteren het eerste deel van de trip van vandaag al hadden gedaan en er verder niet veel op het programma stond hebben we lekker uitgeslapen tot een uur of half negen. Toen vervolgens ontbeten, tijdens het ontbijt staat altijd de TV in de ontbijtzaal aan op het ochtendnieuws. Ditmaal met een live verslag van de aankomst van de paus in Washington. Enfin veel bla, bla, bla en ineens, ja hoor, de paus verschijnt in beeld en dus opwinding bij de twee commentatoren, hij kondigt aan: “And there he is!”, waarop zij aanvult: “there he is, it’s the guy dressed in white”, Margreet en ik moesten beide hartelijk lachen.
Vervolgens zijn we om tien uur in de auto gestapt en naar downtown Albany gereden. Een mooie stad waar oud en nieuw ook weer mooi hand in hand gaan. Na een uur of twee richting Woodstock gereden. Jawel, het befaamde Woodstock van het festival. En zelfs nu, 46 jaar later weet men dat nog uit te buiten. Het leuke is dat het festival zelf niet in Woodstock werd gehouden, de vergunningen kwamen niet rond en toen is men uitgeweken naar een groot terrein welke beschikbaar werd gesteld door een boer die zo’n 58 mile verderop woonde in Bethel. Maakt niet uit, het love and peace wordt nog op veel plaatsen uitgedragen en Margreet heeft er een leuk t-shirt gescoord.
We hebben er nog een heerlijke verlate lunch gehad en zijn toen op pad gegaan naar de Kaaterskill Falls. De route was goed gepland, maar we bleken 600 meter voor het eind van de route niet verder te kunnen en werden een kleine vier kilometer terug gestuurd om de Falls via een hike trail te benaderen. Dat hebben we toen maar gedaan, en het moet gezegd,  de waterval is adembenemend.
Vanaf deze Falls zijn we daarna, evenals alle wegen vandaag, via de toeristische wegen op weg gegaan naar ons hotel in Peekskill, alleen de laatste 30 mile was via de Interstate.
We kwamen rond 19.00 bij het hotel aan, mooie lokatie. Je kijkt uit op de Hudson. Alleen nog zien of de elk kwartier langs rijdende en luidtoeterende treinen nog van invloed zijn op onze nachtrust. We hadden nog niet gegeten dus gevraagd aan de dame bij de lobby  of zij nog tips had. Ze zei dat we ongeveer een halve mile terug moesten lopen en dat daar wel eetgelegenheden waren. Zo gezegd zo gedaan. Eigenlijk is het niet zo’n hele goede buurt waar we zitten dus hadden we besloten de eerste beste tent in te gaan. Dit bleek een restaurant te zijn van Peruaanse origine. De clientèle bestond volledig uit Hispanics en de dame die de besteling opnam sprak ook niet zo heel goed Engels.  De menukaart was wel tweetalig dus we konden een keus maken. De serveerster bood ons nog allerlei extra’s aan maar we begrepen niet altijd wat ze bedoelde. Maar goed, zo moeilijk zijn wij niet, dus overal maar ‘ ja ‘ opgezegd. Toen uiteindelijk het eten werd opgediend werden we aangenaam verrast. Alles wat we voorgeschoteld kregen was heerlijk en nog voor een prikkie ook, en als ik zeg prikkie bedoel ik nog geen 25 dollar alles inclusief, en nee, dat was niet per persoon.
Het hotel ligt nog zo’n 45 mile boven New York City, dus we gaan morgen, nadat we als laatste op de rondrit de Military Academy in West Point hebben bezocht, de auto inleveren en kijken wat er in “the Big Apple” te beleven valt.
De clip van de dag is:
Janis Joplin – Me and Bobby McGee

Dag 11 – Burlington – Albany

Zoals gisteren al verteld moesten we vanmorgen de wekker zetten om de overtocht naar de staat New York te maken met de ferry. We stonden dus om acht uur bij de ferry, kochten een kaartje voor de kwart voor negen overtocht en konden vervolgens om negen uur eindelijk de boot oprijden. Na een uur durende vaart waren we aan de overkant in Port Kent.  Daar zijn we allereerst naar Ausable Chasm gereden, dit is een waterval die net buiten dit dorp ligt. Een prachtig gezicht.
Vervolgens zijn we op pad gegaan naar Lake Placid, tweemalig gastheer voor de Winterspelen. Hier hebben we het museum, de ijshal waar de “Miracle on Ice”, de overwinning in de halve finale ijshockey van de USA op het op dat moment oppermachtige USSR, plaatsvond en uiteraard de Olympic Oval waar het schaatsen werd gehouden en waar Eric Heiden vijf keer Goud won. Erg opvallend was dat in het museum twee wanden volhingen over “the Miracle on Ice” en slechts een foto van Heiden was te vinden, is schaatsen dan toch echt een sport van de lage landen?
Nadat we dit allemaal hadden bekeken hebben we nog heerlijk geluncht bij de Breakfast Club en zijn we vervolgens  via de toeristische route US-9N afgezakt. Op de planning stond Lake George als eindbestemming,  maar aangezien alles zeer voorspoedig verliep zijn we doorgereden tot aan Albany, de hoofdstad van de staat New York.
De clip van de dag is:
Alicia Keys – Empire state of mind (Broken down part II)

Dag 10 – North Conway – Burlington

Vanochtend, in tegenstelling tot gisteren geen wekker maar toch op tijd wakker en om 8:45 uur zaten we in de auto, klaar voor vertrek. Deze dag stond weer in het teken van veel natuurschoon. De ‘ Indian Summer ‘ begint nu echt en levert prachtige plaatjes op. Voor we aan de Kancamagus Highway begonnen, hebben we eerst twee covered bridges opgezocht. De reden waarom deze bruggen overdekt zijn moesten we zelf ook even opzoeken. De voornaamste reden is dat het houten wegdek beschermt wordt tegen weersinvloeden. En uiteraard voor ‘ het plaatje ‘.
Tijdens de rit over de Kancamagus Highway, een rit van 42 miles, zijn we veelvuldig gestopt om foto’s te maken en gewoon te genieten van het uitzicht.
Het volgende doel van deze dag was het bezoeken van de Flume Gorge. Dit is een rivier met watervallen die door een canyon/ravijn stroomt. Wat ons betreft hoogtepunt nummer drie. We kwamen daar nog een stel uit Nederland tegen. Met z’n vieren hebben we de 3,2 kilometer lange route gelopen, wat erg gezellig was. We hebben wat ervaringen over Amerika en het reizen uitgewisseld. Ook zij waren na één keer de VS te hebben bezocht verkocht en waren er nu al voor het derde achtereenvolgende jaar.
Na deze wandeling weer in de auto en op naar de fabriek van Ben & Jerry’s. Super leuk, in 20 minuten krijg je een rondleiding met uitleg over het bereidingsproces en op het eind krijg je ook nog een sample om te proeven, heerlijk. Bene heeft nog een mooi en toepasselijk t-shirt gescoord in de giftshop.
Laatste punt was de Trapp Family Lodge, de plaats waar de familie von Trapp, uit de ‘Sound off Music ‘ heen ging toen ze uit Oostenrijk vluchtten. Het is nu een hotel.  Even een mooi plaatje schieten.
Daarna ons hotel in Burlington opgezocht en heerlijk gegeten bij de ‘ Olive Garden ‘.
Morgenochtend wel weer de wekker zetten, we gaan met de ferry de overtocht maken naar Port Kent.
Daarover morgen meer.

De clip van de dag is:
Sandy Dane – Peace, Love and Icecream

Dag 9 – Carroll – North Conway

Zoals gisteren gemeld zijn we vanmorgen met de Cog Railway Mount Washington op geweest. Dat betekende voor de eerste keer dat we de wekker moesten zetten omdat de eerste trein om kwart over negen gaat en we nog tickets moesten kopen. Maar wat was het absoluut de moeite waard. Ondanks dat het vanmorgen, in tegenstelling tot de hele week hiervoor toen het tussen de 27 en 32 graden was, slechts een graad of 12 was, en het regende was het hoogtepunt nummer twee van de trip.
Gemiddelde stijgingspercentage is 25% met een maximum van 37,41% op de zogeheten Jacob’s Ladder, en de totale trip is 3 mile. Aangezien de stoomlocomotief die ons vervoerde zelf ook een snelheid van 3 mile haalt duurt de trip een uur.
Op een gegeven moment reden we de wolken in, en bovenop de berg waren we door het wolkendek heen gebroken. Omdat Mount Washington op het snijpunt van windstromen ligt is het er altijd erg fris. Vandaag betekende dat een temperatuur van 3 graden, een windkracht 9 en een gevoelstemperatuur van -20 °C. Maar het was het de moeite waard, wat een prachtige uitzichten zowel in de trein als boven.

Daarna zijn we op weg gegaan naar North Conway, vandaag slechts een uurtje rijden, waar we op advies van de motel eigenaar een blik hebben geworpen bij Zeb’s Country Store, om daarna te hebben lunchen bij Horsefeathers. Twee mooie ervaringen, wat Zeb niet verkoopt is de moeite niet waard, en Horsefeathers was heelijk.
Op weg daarheen kwamen we nog langs het Mount Washington hotel in Bretton Woods. Hier is in de vijftiger jaren het IMF ontstaan.

Na de lunch zijn we nog een een kleine twee mile doorgereden naar het North Conway Grand Hotel. Dit ligt net als dat je bij Disneypark hotels aan het park vast hebt vast aan een Outlet center, het Settler’s Green. In New Hampshire betaalt men geen BTW op onder andere kleding zodat men in een outlet waar je sowieso al niet duur uit bent nog goedkoper terecht kunt. Dat betekende bijvoorbeeld voor Bene een Levi’s 501 voor omgerekend 15 euro.

Het weer klaarde naarmate de dag vorderde helemaal op. Wat voor ons toch wel betekende dat het weer van vanmorgen nodig was om een unieke belevenis te hebben.

De clip van de dag is:

Boney M. – One Way Ticket