Evenals gisteren was vandaag voornamelijk bestemd om ons te verplaatsen.

Nadat we een aantal zaken die gisteren niet op waren gekomen, zoals Margreet haar Double Chocolate Cheesecake toetje, ja, ja, we hebben ook een keer een doggybag gekregen, en verder nog wat meloen, muffin en koffie, als ontbijt hebben genuttigd, zijn we op pad gegaan om Acadia National Park te bekijken. Het is daar werkelijk prachtig, en uiteraard moet je, als je daar bent ook Thunder Hole bezichtigen, een natuurverschijnsel waarbij zeewater in een smalle grot spoelt en op het moment dat het water zich terugtrekt gaat dat soms gepaard met een flinke donder. En ondanks dat we er met laag water waren heeft Bene toch een kleine donder kunnen vangen met de video.

Ook zijn de eerste verschijnselen van de Indian Summer al een klein beetje zichtbaar.

Na Acadia Park zijn we op weg gegaan naar Carroll in New Hampshire, hiervandaan is het morgen een klein kwartiertje rijden naar de Mount Washington Cog Railway, een in 1869 gebouwde tandradspoorweg naar de top van Mount Washington.

Het was een lange trip, ongeveer 375 kilometer, die ditmaal Margreet volledig heeft gereden. Met prachtige vergezichten onderweg.

We hebben weer een mooi hotel, het Four Seasons Motor Inn, met zicht op de White Mountains.

Nu gaan we nog eten bij Brenda’s Country Kitchen, benieuwd of we weer een doggybag nodig hebben….

De clip van de dag is:

Crowded House – Four Seasons in one day

Ik wil jullie, geachte lezers, niet gelijk wegjagen, maar er is vandaag niet heel veel gebeurd. Vandaag was gereserveerd voor de lange trip langs de kust naar Bar Harbor, ME.

We hadden gisterenavond nog boodschappen gedaan zodat we vanmorgen rustig konden ontbijten met een yoghurt en granola, watermeloen en muffins.

Na het ontbijt zijn we uitgecheckt en in de auto gestapt voor een trip van in totaal 265 mile 426 km. Deze hebben we wel opgedeeld in een paar etappes zodat we na ongeveer een uur bij de eerste bezienswaardige vuurtoren aankwamen, het Nubble Lighthouse in York, ME. Naast het feit dat York een prachtig stadje is, is het bij deze vuurtoren ook een schitterende omgeving.

Enfin, na enige tijd zijn we weer op pad gegaan en hebben we onderweg besloten de stop in Kennebunkport over te slaan en rechtstreeks door te rijden naar de tweede vuurtoren,  het Portland Headlight. Ook hier geldt dat het een schitterende omgeving is.

De daaropvolgende stop zou in Wiscasset, ME zijn waar bij Red’s Shack men de beste Lobster Roll van Maine kan verkrijgen. Bene heeft zich 15 minuten in de rij gezet, maar deze was toen hooguit 50 centimeter verder, zie de foto om je een beeld te vormen van de rij. Geen Lobster Roll dus.

Toen maar bij een Starbucks langs voor een Pumpkin Spices Latte. Iets heel anders maar wel lekker.

Uiteindelijk naderden we de eindbestemming Bar Harbor, maar hoe dichterbij we kwamen, hoe meer ons de schrik om het hart sloeg, de hotels en motels met het bordje “No Vacancy” waren aanmerkelijk in de meerderheid. Gelukkig vonden we 8 km. voor Bar Harbor een motel, het High Seas Motel, met nog één kamer, en bleek er schuin tegenover een restaurant met een heerlijke Lobster op de kaart. Eind goed, al goed.

De clip van de dag is:

City to City – The road ahead

Vanmorgen hebben we, nadat we wederom aan de overkant ons ontbijt hadden gehaald en op de kamer genuttigd, ons in de spits gestort om alvast voor de lange trip van morgen een eindje op weg te zijn.  We slapen vanavond aan  de noordkant van Boston, wat wel betekende dat we eerst anderhalf uur nodig hadden om bij het station van Salem te komen, ook ongeveer 30 km.
In Salem hebben we het Salem Witch Museum bezocht. Een op prachtige wijze, in twee etappes, verteld verhaal van de heksenjacht in Salem in 1692. De eerste etappe was in een ruimte waar een verhaalstem je uitlegde hoe de jacht startte, wat de trigger was om het zo massaal te maken en dat alles met rondom je een tiental met poppen opgebouwde scenes die stuk voor stuk werden belicht. Daarna kwam je in een andere ruimte waar de heksenjacht werd doorgetrokken naar de huidige tijd met voorbeelden als de McCarthy jacht op de communisten maar ook de verkettering van de gay scene ten tijde van de Aids epidemie.
Na dit bijzondere bezoek zijn we terug naar het station gelopen om de trein naar Boston te nemen. We hebben een CharlieCard, de Boston variant van de OV Chipkaart, die we nog op moesten laden, maar waar we ook keken geen oplaadpunt te bekennen. Moesten we toch gewoon bij de conducteur een kaartje kopen.
Na een rit van een half uurtje en vijf minuten met de metro kwamen we aan het begin van de Freedom Trail. Eerst even een snelle lunch, McDonald’s dit keer vanwege de WiFi, dus de foto’s van gisteren zijn ook gepost.
Daarna zijn we gestart met de Freedom Trail. Een wandeling van plusminus vierenhalve mile dwars door Boston, let wel, vandaag was het ruim 30 graden Celsius, langs een zestiental belangrijke highlights uit de Amerikaanse geschiedenis, en dan met name met betrekking tot de Vrijheidsoorlog tegen de Engelsen. Onderweg kom je ook langs het Holocaust monument, een uit zes pilaren, voor elk concentratiekamp een, bestaande stellage waarin de nummers van de daar omgekomen slachtoffers zijn gegrift.

De clip van de dag is:

The Eagles – Witchy Woman

Vandaag is de eerste dag in Boston. Na aan de overkant van het hotel een ontbijt te hebben gehaald zijn we met de metro naar Harvard gegaan. Wat een grote campus. Je voelt jezelf gelijk een stuk intelligenter. Bene heeft dat geïllustreerd met een T-shirt en cap. Hierna met de metro 3 haltes terug gereden en daarvandaan lopend door Beacon Hill, waar prachtige karakteristieke straatjes liggen, en langs de Public Garden naar Copley Square gelopen. Hier staan oud en nieuw bijna letterlijk hand in hand, de Trinity Church, uit 1733, weerspiegelt werkelijk prachtig in de John Hancock Tower. Ook de Boston Public Library staat aan dit plein en is ook een bezoek absoluut waard.

Na een wederom heerlijke lunch bij Tico zijn we naar de metro gelopen en weer naar het hotel gegaan. Hier hebben we de auto gepakt en zijn naar de JFK Library gereden. Elke Amerikaanse president heeft of krijgt na zijn termijn een Library en dit is die van Kennedy zoals je begrijpt. Na het museum gisteren hebben we weer een boel over deze man geleerd.

De Library sloot om vijf uur, het moment dat wij net klaar waren met ons bezoek, dat kwam mooi uit.

Dus weer in de auto en in de spits, wat betekende dat we een dik uur hebben gedaan over een afstand van 32 kilometer, op weg naar Gillette Stadium, normaliter de thuisbasis van de New England Patriots, de regerend kampioen in het American Football, een stadion waar zestigduizend man in kunnen, die tijdens wedstrijden van de Patriots ook allemaal makkelijk verkocht zijn, maar vanavond speelden de New England Revolution, het soccer team van de regio tegen de New York Red Bulls. Een vermakelijke wedstrijd op topklasse niveau die in 2-1 voor de Revs zoals ze genoemd worden is geëindigd. Toeschouwer aantal was in dit geval 11.000 man.

De clip van de dag is:

Boston – More then a Feeling.

Vandaag is een dag terug in de geschiedenis op allerlei gebieden. We begonnen hetzelfde als gisteren, dat wil zeggen, zelfde bedrijf, ander ontbijt, een yoghurt met homemade granola en croissant voor Margreet, een ham-kaas croissant en bagel creamcheese voor Bene.
Daarna zijn we naar Hyannis, MA gereden waar de Kennedy’s een zomerverblijf hebben en, ik zou haast zeggen dus, ook een JFK museum is ingericht. Ditmaal voornamelijk over zijn leven, van jongsaf aan inclusief z’n politieke loopbaan, en haast niets over z’n dood. Wel weer veel over z’n samenwerking met z’n broer Robert (Bobby).

Na dit leerzame bezoek zijn we verder gereden naar Plymouth, MA.
Hier zijn, nadat ze eerst in P-town waren geland, uiteindelijk de Pilgrim Fathers aan wal gekomen. De plaats waar wordt gemarkeerd door een steen, letterlijk much ado about nothing, zo weinig stelt dat voor, maar daarentegen ligt daarnaast een replica van de Mayflower, het schip waarmee ze vanuit Engeland zijn overgestoken.
Aan boord zijn mensen in klederdracht die vertellen over de overtocht en het eerste jaar van verblijf in Amerika. Een zestal kilometers verderop ligt Plimouth Plantation, een nagebouwde nederzetting zoals de Pilgrim Fathers in 1620 hebben gebouwd. Ook hier mensen in klederdracht die je volledig bijpraten over die tijd. Zo goed in hun rol dat als je begint over de moderne tijd ze geen idee hebben waar je het over hebt.

Na Plymouth, MA zijn we naar ons hotel in een buitenwijk van Boston, MA gereden. Het ligt naast een metro station waardoor we in 35 minuten hartje Boston staan, wat we dus ook hebben gedaan voor ons diner. Slenterend door Boston kwamen we uiteindelijk terecht bij Cheers. Hier zijn we gesneuveld met elk een flinke hamburger en frites, en voor Bene uiteraard een flinke pint lager. De rekening wees uit dat zo’n pint voor $13,65 per stuk de deur uitgaat, ja, ze weten wel hoe ze het uit moeten buiten.
P.S. het glas kun je voor een extra $7,00 mee naar huis nemen, in de shop kost ie $14,95, allebei maar niet gedaan.

De clip van de dag is:

The Bee Gees – Massachusetts

Het begint al beter, nu pas om  6 uur wakker. Rustig opstarten, we hebben tenslotte vakantie en daarna richting P-town, zoals de bewoners Provincetown zelf noemen, voor het ontbijt. We kwamen terecht bij Far Land, een bedrijf waar je allerlei food kunt kopen, maar ook een breakfast kunt bestellen, daar op te eten of om mee te nemen. Margreet had een heerlijke uitsmijter ham-kaas tussen twee getoaste Marble Rey broodjes en Bene ging  voor een Ciabattaroll met BLT.
Vervolgens richting haven voor een whale watch trip, kaartjes gekocht en richting de boot. Vertrek om 10 uur en bedoeling was om ongeveer een uur te varen richting waar de whales zich zouden ophouden, maar we waren de haven nog niet uit of de eerste drie dienden zich al aan, prachtig. Toen we vervolgens toch richting Stellwagen Bank gingen, een beschermd gebied waar veel diverse zeedieren zijn,  bleken we veel mazzel te hebben, zie de foto’s, deze zijn zonder zoom en filter genomen. Zonder meer het eerste hoogtepunt van de reis.
Na een in totaal drie uur durende trip kwamen we weer in P-town aan en zijn we op zoek gegaan naar een lunch gelegenheid, dit werd een bedrijf met een heerlijk terras aan de haven.
Vervolgens hebben we twee fietsen gehuurd en zijn door de duinen en bossen achter P-town wezen fietsen.

De clip van de dag is:

Jerry Vale – Old Cape Cod

Zoals te verwachten was waren we vanmorgen vroeg wakker, kwart over vijf. Met Whatsappen, online krant lezen etc. hebben we het kunnen rekken tot 7 uur, het moment dat het ontbijt werd geserveerd. Na een heerlijk ontbijt en uitchecken stapten we rond kwart over acht in de auto op weg naar Mystic, CT. Een mooi plaatsje waar ook nog eens het jaarlijks foodfestival werd gehouden. helaas waren we daar te  vroeg voor, dus hebben we een beetje in het dorpje zelf rondgeneusd en onder ander de originele Mystic Pizza, van de film, gespot. Daarna zijn we doorgereden naar Foxwoods, een casino op het grondgebied van de Mashantucket indianen die er het grootste casino van Oost Amerika van hebben gemaakt. Er zit ook een museum over de stam zelf bij, maar deze bleek zondag’s gesloten, dat was  jammer.

Na een grandioze lunch, elk een salade, bij het hier ook gevestigde Hard Rock Cafe zijn we in de auto gestapt richting Newport, RI. We zagen onderweg een bord met de tekst Hidden Highway en vroegen ons al grappend af hoe zoiets kon, maar het bleek zeer waarschijnlijk om de RI 24 North te gaan, want die afslag hebben we drie keer gemist ;-(.

Maar toen we hem uiteindelijk hadden waren we ook zo in Newport. Achteraf bleken we gelukkig met het missen van die afslag,want toen we Newport inreden werden we toch getrakteert op een pittige regenbui, die we anders op ons hoofd hadden gehad. Nu konden we rustig een deel van de Cliff walk doen, een wandeling van een dikke 3 mile langs de kust. Links heb je de Oceaan en rechts de prachtigste huizen daar laten bouwen door de finefleur van de Amerikaanse society in de negentiende eeuw.

Na deze wandeling en nog een rondrit langs andere bezienswaardigheden in Newport zijn we op pad gegaan naar ons verblijf voor de komende twee nachten, Blue Sea Motor Inn in North Truro, MA, anderhalve mile buiten Provincetown, MA.Doordat we onderweg nog bij een K-Mart zijn binnengelopen voor drinken, eten en een koelbox waren we pas rond half negen bij het hotel.

Na een voorspoedige busrit naar vliegveld Zaventem vertrok onze vlucht naar Montreal met een kleine vertraging van een kwartier. Deze vlucht was uiteraard lang (7,5 uur) maar goed verzorgd. Op Montreal hadden we al de customer checks en het scannen van de vingerafdrukken en nadat dit ook redelijk snel was afgehandeld konden we doorlopen naar onze vlucht naar Newark. Deze landde een half uur later dan gepland maar omdat inderdaad in Montreal alle verplichtingen werden afgenomen konden we gelijk doorlopen naar Alamo om onze huurauto op te halen. Daar reden we tegen vijf uur weg om rond zes uur bij ons eerste hotel aan te komen, met onderweg nog wel een paar maal een blik op New York City. Daar overwoog ik heel even om als clip van de dag het Wilhelmus te kiezen toen bleek dat onze receptionist moeiteloos de eerste twee regels kon declameren. Toen vervolgens ook nog eens bij Tony’s Pizza de serveerster mij niet mijn biertje mocht brengen, te jong, wist ik dat we weer in de States zijn.

De clip van de dag is:

Rowwen Heze – Auto, vliegtuug

We zijn vanmorgen om half tien uit Sint Annen vertrokken en rustig naar Brussel gereden. Met een lunch stop in Meerkerk meegerekend waren we om drie uur bij het hotel. Eerst nog even een tussenstop bij het Atomium gemaakt.

Daarna ingechecked en autosleutel afgegeven zodat we eind september een frisgewassen auto kunnen ophalen. Vervolgens met de trein Brussel ingegaan en nadat we Manneke Pis hadden gevonden en gefotografeerd zijn we naar de Groote Markt gegaan en hebben gelijk heerlijk gegeten bij het Hard Rock Café Brussel.